Siódmy

-Gdy tylko cię zobaczyłem od razu się w tobie zakochałem. Obejmując cię teraz mam wrażenie że trzymam w objęciach cały mój świat. Skarb. Skarb który nigdy nie będzie mój. Nigdy się nie przełamie żeby ci to powiedzieć prosto w oczy. Kocham Cię Amy.-wydaje wam się że moje serce w tamtym momencie biło szybko? To pomnóżcie je sobie razy 100. Tak właśnie się czułam gdy usłyszałam że Liam czuje do mnie to samo co ja do niego. Wtuliłam się w niego jeszcze bardziej i w takim uścisku oboje usnęliśmy.

***

Rano obudziłam się w dziwnej pozycji. Tak jak bym...na kimś leżała. Po chwili uświadomiłam sobie że ostatniej nocy usnęłam przytulona do Liama. Przypomniałam sobie o jego nocnym wyznaniu ale nie byłam pewna czy to co mówił było prawdą. Może po prostu mówił przez sen i sam nie wiedział co mu ślina na  język przyniesie. Powoli żeby nie obudzić Liama podniosłam się z łóżka i biorąc po drodze ubrania na zmianę poszłam do łazienki. Ubrana w TO po 30 minutach wyszłam z ubikacji. Liam już nie spał. Gdy mnie zobaczył uśmiechnął się co odwzajemniłam uśmiech.

-Jak się spało?-spytał

-bardzo dobrze bo ciepło-teraz to ja się uśmiechnęłam się

-emm Liam?

-tak?

-mówiłeś coś wczoraj w nocy?-spytałam

Nie zdążył odpowiedzieć bo do pokoju wpadł Harry.

-Tato mamo zapraszam na śniadanie-odparł i zaczął nas ciągnąć. Zeszliśmy z Harrym na dół.

-Dzień dobry wszystkim-odparłam

-hej mamuśka-krzyknął Lou

-co wam wszystkim odbiło?!-wkurzyłam się no bo ile można

-przepraszam-odparł speszony Lou

-ehh... no ta przepraszam. Niepotrzebnie wybuchłam. Wybaczcie ale pójdę do pokoju.-i wstałam od stołu

-ale.. nic nie zjadałaś-powiedział Liam

-nie jestem głodna-nie czekając na odpowiedź poszłam na górę. Rzuciłam się na łóżko i krzyknęłam w poduszkę. W tym momencie sama nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Może to przez to że Liam nie odpowiedział na moje pytanie? A może to że wszyscy nazywają mnie i Liama mamuśką i tatuśkiem a ja tak naprawde chciałabym z nim być ale to on powinien zrobić pierwszy krok. . Nie czekając długo wyciągnęłam telefon i wykręciłam numer do Belli. Miałam nadzieje że chociaż teraz znajdzie dla mnie czas.

Pierwszy sygnał...drugi...trzeci...

-halo?

-hej Bel tu Amy. Możemy się spotkać?-spytałam

-jasne gdzie jesteś?

-właściwie to u znajomych

-to gdzie mam przyjechać?

Podałam jej adres domu chłopaków i rozłączyłam się. Ogarnęłam się i już po chwili słyszałam dzwonek.

-moglibyście otworzyć? To moja przyjaciółka.

Słysząc że któryś z chłopaków otwiera drzwi  weszłam z powrotem do pokoju . Po chwili drzwi się otworzyły i weszła Bella.

-czego mi nie powiedziałaś że ty u nich jesteś?

-a po co?  wiesz kim są?

-no chyba cała szkoła wie tylko ciebie to nigdy nie obchodziło-odparła

-no dobra nie ważne.

-No to opowiadaj co się stało?

-a coś musi się stać żebym  do ciebie dzwoniła?

-no nie...

-po prostu ostatnio spędzasz tylko czas z tym swoim chłopakiem...

-przepraszam wiem że ostatnio nie miałam dla ciebie czasu ale to się zmieni...

-zerwałaś z nim?

-tak...dupek jak każdy inny. Kiedy trafie na takiego który będzie jedynym i będzie mnie kochał za mój charakter a nie tylko za buśke?

-jeszcze znajdziesz takiego. Zobaczysz.

-no to opowiadaj co u ciebie.